Δεκεμβρίου 08, 2008

Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου (2008) (8 1/2 στα 10)

Ο πρωθυπουργός του Εκουαδόρ, Jaime Roldós Aguilera, σε προεκλογική ομιλία του... λίγο πριν ο John Perkins τον προσεγγίσει για να του προσφέρει τα "δώρα" της Αμερικανικής κυβέρνησης!

Υπόθεση
Ο John Perkins είναι ένας διαφορετικός πράκτορας των ΗΠΑ. Η δουλειά του είναι να δανείζει ξένα κράτη πλούσια σε πετρέλαιο ή άλλες πρώτες ύλες με όρους που κάνουν την αποπληρωμή των δανείων σχεδόν αδύνατες, έτσι ώστε να τις καθιστά ευάλωτες στις διάφορες "χάρες" που οι ΗΠΑ μπορούν να ζητήσουν. Κι αν οι ηγέτες αυτών των χωρών αρνηθούν τη "βοήθεια" των ΗΠΑ, τόσο το χειρότερο για αυτούς!

Αξιολόγηση
Ο Στέλιος Κούλογλου αξιοποιώντας όλη την πολύχρονη τηλεοπτική εμπειρία του στο διεισδυτικό (ως το κόψιμό του από την ΕΡΤ) Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα και βασιζόμενος στο ομώνυμο βιβλίο-κόλαφος του John Perkins για τις μεθόδους των Αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών (κυρίως της NSA) στην προώθηση των συμφερόντων τους στον κόσμο δημιουργεί ένα εξαιρετικό φιλμ-ντοκιμαντέρ που διαλύει κάθε αμφιβολία για το πως δημιουργήθηκε αυτό που σήμερα ονομάζουμε «αμερικανική αυτοκρατορία». Παρότι οι δραματοποιημένες σκηνές του ντοκιμαντέρ είναι άσχημα σκηνοθετημένες (θύμα του ταλέντου του Κούλογλου που προφανώς νομίζει κι αυτός όπως και πολλοί άλλοι Έλληνες δημιουργοί ότι μπορεί να τα κάνει όλα από την παραγωγή και σκηνοθεσία ως το σενάριο), οι αρετές της ταινίας είναι πάρα πολλές!

Η εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου παρακολουθείται με μια ανάσα, διαθέτει εξαιρετικό ρυθμό, συνδέει φαινομενικά ασύνδετα πράγματα (όπως η επίθεση και κατάληψη του Ιράκ με τις δολοφονίες ηγετών της Λατινικής Αμερικής) με ένα κεντρικό ιδεολογικό κορμό που δεν αφήνει πολλά περιθώρια διαφωνιών (ακόμα και στους πιο φιλικούς προς τις ΗΠΑ θεατές) και διαπρέπει στη σύνδεση μεταξύ των διαφόρων εικόνων από αρχειακό υλικό έτσι ώστε το τελικό αποτέλεσμα να εξηγεί τα κίνητρα και τις πράξεις και να μεταφέρει στους θεατές το μήνυμα της ταινίας με ζηλευτά εύληπτο τρόπο.

1 σχόλιο:

kioy είπε...

Καλησπέρα! Συμφωνώ με όσα λες, και είναι από τις ταινίες, που εκ της γέννεσης τους, οφείλουν να ομιλούν υψίφωνα. Τόσο υψίφωνα για να ανοίξουν
τους οφθαλμούς εκείνων που αρέσκονται στην αυταπάτη, αλλά και που υφίστανται όλη αυτή την τρομοκρατία των media.

Τώρα από κει και πέρα του καταλογίζω αυτό που λες για τα δραματουργικά πλάνα, αλλά και την υπερσημπαθητική ματιά του στον σχεδόν μονμαδικό ήγρωα του, που επιφέρει έναν περιορισμό στις βουλές του Perkins!

Χαιρετίζω..