Υπόθεση
Στη δεκαετία του 60 στη φανταστική Δημοκρατία της Zubrowka ένας συγγραφέας γνωρίζει τον ιδιοκτήτη ενός υπερπολυτελούς ξενοδοχείου (το οποίο όμως τώρα βρίσκεται σε παρακμή) και τον ακούει να του διηγείται την ιστορία της ζωής του και ειδικότερα το πώς έφτασε από το τίποτα να γίνει ζάπλουτος!
Αξιολόγηση
Αισθητικά άψογη, αλλά συναισθηματικά ρηχή και δραματουργικά "άσφαιρη" είναι η νέα ταινία του Wes Anderson. Ο ταλαντούχος Αμερικανός σκηνοθέτης καταφέρνει σε κάθε του ταινία να δημιουργεί ένα πανέμορφο, σχεδόν μαγικό, σύμπαν εικόνων. Στο Grand Budapest Hotel τα πλάνα του μοιάζουν σαν πυροτεχνήματα, σαν εκρήξεις χρωμάτων που σκάνε με εντυπωσιακή ταχύτητα μπροστά στα μάτια των έκπληκτων θεατών και τους αφήνουν με το στόμα ανοικτό! Όλα μοιάζουν μελετημένα στην εντέλεια, μικροαντικείμενα, έπιπλα, σκηνικά, ταπετσαρίες, κουστούμια. Νιώθεις σαν κάποιος να σου διηγείται ένα παραμύθι και εσύ με κλειστά μάτια να πλάθεις στο μυαλό σου τις πιο όμορφες εικόνες και όταν ανοίγεις τα μάτια, η φαντασία σου να ωχριά μπροστά σε αυτό που βλέπεις μπροστά σου!
Στη δεκαετία του 60 στη φανταστική Δημοκρατία της Zubrowka ένας συγγραφέας γνωρίζει τον ιδιοκτήτη ενός υπερπολυτελούς ξενοδοχείου (το οποίο όμως τώρα βρίσκεται σε παρακμή) και τον ακούει να του διηγείται την ιστορία της ζωής του και ειδικότερα το πώς έφτασε από το τίποτα να γίνει ζάπλουτος!
Αξιολόγηση
Αισθητικά άψογη, αλλά συναισθηματικά ρηχή και δραματουργικά "άσφαιρη" είναι η νέα ταινία του Wes Anderson. Ο ταλαντούχος Αμερικανός σκηνοθέτης καταφέρνει σε κάθε του ταινία να δημιουργεί ένα πανέμορφο, σχεδόν μαγικό, σύμπαν εικόνων. Στο Grand Budapest Hotel τα πλάνα του μοιάζουν σαν πυροτεχνήματα, σαν εκρήξεις χρωμάτων που σκάνε με εντυπωσιακή ταχύτητα μπροστά στα μάτια των έκπληκτων θεατών και τους αφήνουν με το στόμα ανοικτό! Όλα μοιάζουν μελετημένα στην εντέλεια, μικροαντικείμενα, έπιπλα, σκηνικά, ταπετσαρίες, κουστούμια. Νιώθεις σαν κάποιος να σου διηγείται ένα παραμύθι και εσύ με κλειστά μάτια να πλάθεις στο μυαλό σου τις πιο όμορφες εικόνες και όταν ανοίγεις τα μάτια, η φαντασία σου να ωχριά μπροστά σε αυτό που βλέπεις μπροστά σου!
Όμως, στην κορυφαία αισθητική, στην ταιριαστή μουσική υπόκρουση, καθώς και στην καλή χημεία μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών εξαντλούνται τα δυνατά χαρτιά της ταινίας. Κατά τα λοιπά, η ανάπτυξη χαρακτήρων είναι αδύναμη, το σενάριο έχει κάποια κενά, η ερωτική σχέση μεταξύ του lobby boy και της ζαχαροπλάστισσας αγαπημένης του περνά απαρατήρητη, σε κάποια σημεία τα σουρεαλιστικά στοιχεία δεν λειτουργούν, η μελαγχολική διάθεση δεν κλιμακώνει, δεν ξεσπά δραματικά, ενώ από ένα σημείο και μετά η ταινία δεν είναι ούτε ιδιαίτερα αστεία. Αλλά εντέλει, νομίζω, η δύναμη των εικόνων και η αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία αποδεικνύονται από μόνα τους στοιχεία αρκετά για να κρατήσουν την προσοχή των θεατών σταθερή και καλύπτουν τις αδυναμίες. Στο τέλος οι θεατές, όταν βγαίνουν από την αίθουσα έχουν περάσει καλά, κι αυτό είναι σημαντικό σε κάθε περίπτωση!
Ως προς τις ερμηνείες, ο Ralph Fiennes κρατά επάξια τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά την παράσταση κλέβουν κάποιοι δεύτεροι ρόλοι: ειδικά η πραγματικά αγνώριστη (από το μακιγιάζ) Tilda Swinton και ο Willem Dafoe στο ρόλο του αδίστακτου εκτελεστή!
Συνολικά νομίζω ότι αν και το Grand Budapest Hotel δεν είναι η καλύτερη ταινία του Wes Anderson, είναι σίγουρα από αυτές που φαίνεται ότι τις έκανε με ιδιαίτερο μεράκι και όλα τα στοιχεία του ιδιαίτερου σκηνοθετικού του στυλ είναι παρόντα. Για δε τους φαν του σκηνοθέτη, δεν το συζητώ καν: η ταινία είναι ό,τι πρέπει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου