Απριλίου 20, 2009

Πάντα Μόνος (2008) (7 1/2 στα 10)


Υπόθεση
Ο Αλπέρ είναι ιδιοκτήτης σικ εστιατορίου στην Κωνσταντινούπολη και ζει μια μοναχική εργένικη ζωή με φευγαλέες ερωτικές σχέσεις συλλέγοντας δίσκους με τουρκική ποπ περασμένων δεκαετιών. Όταν γνωρίζει την Άντα την ερωτεύεται με την πρώτη ματιά και τα αισθήματά του για αυτήν τον προκαλούν να εγκαταλείψει παλιές συνήθειες για μια ζωή κοινή μαζί της.

Αξιολόγηση
Ασυγχώρητα προβλέψιμο (απ’ την αρχή ως το τέλος ψιθυρίζεις ατάκες πριν τις ξεστομίσουν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές!) κι όμως τόσο ρομαντικό και υπέροχα μελό, το Issiz adam μοιάζει σαν το σιρόπι στον τουρκικό μπακλαβά, θανατηφόρα γλυκό αλλά τόσο μοναδικά εύγευστο! Παλαιομοδίτικο και μοντέρνο μαζί, με ρετρό διάθεση σαν την πολύ δελεαστική να ανακαλύψει κάποιος μη Τούρκος ντόπια ποπ της δεκαετίας του 70 και 80 που ντύνει μουσικά την ταινία, με πολύ καλές ερμηνείες από τους τρεις βασικούς ήρωες της και με μια γλυκιά μελαγχολία που όμως (συνειδητά) δε σκοτώνει την ανάλαφρη διάθεση της ταινίας, μελαγχολία που περνά και φεύγει όσο δηλαδή διαρκεί ένα χάζεμα το σούρουπο στα βαπόρια που διασχίζουν το Βόσπορο!

Αν και δεν είναι τίποτα βαθυστόχαστο για τα αδιέξοδα στον τρόπο ζωής των μεγαλοπόλεων και τις δυσκολίες των σύγχρονων ζευγαριών, εντούτοις η ταινία σίγουρα αποτελεί μια καλοσκηνοθετημένη ματιά στην αστική τάξη της Κωνσταντινούπολης, με ωραίες εικόνες ό,τι πρέπει για όσους από εμάς πιστεύουμε ότι είναι η πιο όμορφη πόλη στον κόσμο, με πανταχού παρούσα μια συντηρητική θεώρηση της ζωής (για αυτό και τα εκατομμύρια των Τούρκων θεατών της), μερικές ωραίες συζητήσεις για το φαγητό, το απόλυτο συστατικό στοιχείο της ζωής στη γείτονα και με ένα αλησμόνητο 5λεπτο voice over στη σκηνή του φινάλε ό,τι πρέπει για να καθαρίσετε τους δακρυγόνους αδένες σας!

Δεν υπάρχουν σχόλια: