Η σκόνη του χρόνου (2008) (10 στα 10)

Υπόθεση
Η Ελένη βρίσκεται εξορισμένη σε κάποια γωνιά της Σιβηρίας στα τελευταία χρόνια της εποχής Στάλιν και ο Σπύρος, ο αιώνια αγαπημένος της, προσπαθεί να την εντοπίσει και να δραπετεύσουν μαζί μακριά από την κομμουνιστική Ρωσία.

Αξιολόγηση
Την ικανότητα του Θεόδωρου Αγγελόπουλου να δημιουργεί εικόνες-κινούμενους πίνακες ζωγραφικής ανέκαθεν τη γνωρίζαμε! Το μοναδικό πραγματικά ταλέντο του να αποτυπώνει εξαιρετικά στιγμές σε μονοπλάνα πάλι δεν είναι στοιχείο καινούργιο! Το ίδιο γνωστή είναι και η διεισδυτική του ματιά σε κορυφαία ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν τον προηγούμενο αιώνα! Αυτό που (σε εμένα τουλάχιστον) δεν ήταν γνωστό ήταν η ικανότητά του να συγκινεί, να κάνει ταινίες που να τρυπώνουν στην καρδιά των θεατών του και να τους αναστατώνουν! Συνήθως η ματιά του στα πάθη των ηρώων του παρότι θαρραλέα χαρακτηριζόταν από μια κάποια αποστασιοποίηση! Με τη Σκόνη του Χρόνου ο μεγάλος Έλληνας σκηνοθέτης ξεπέρασε και αυτό το όριο και δημιούργησε μια ταινία που εκτός των άλλων γνωστών "αγγελοπουλικών" χαρακτηριστικών της μπορεί να χαρακτηριστεί από ιδιαίτερα συγκινητική έως σπαρακτική!

Ο Αγγελόπουλος, στη δεύτερη αυτή ταινία της τριλογίας του καταπιάνεται με την ανίκητη και αέναη (ευτυχώς) ροπή των ανθρώπων στην αναζήτηση ενός καλύτερου κόσμου! Όσο ανίσχυροι κι αν νιώθουμε (ή όντως είμαστε) απέναντι στις βουλές του καθεστώτος, απέναντι στη δύναμη της συνήθειας που θέλει να μας κρατά στα χαμηλά, ανάμεσά μας υπάρχουν κάποιοι που ποτέ δε σταματούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν! Κάποιοι που δεν παύουν ποτέ να αναζητούν εκείνη την ουτοπία (στην ταινία συμβολίζεται με το τρίτο φτερό του αγγέλου από το ποίημα της φυλακισμένης γυναίκας στη Σιβηρία) που μπορεί να κινητοποιήσει όλους μας να αναζητήσουμε ή να δημιουργήσουμε οι ίδιοι ένα αύριο πολύ καλύτερο από το χθες!

Μια ιδιαίτερα ποιητική ταινία (φυσικά, όπως συνήθως συμβαίνει με την ποίηση, οι αλήθειες της δεν είναι για όλους αλλά για όσους μπορούν να αντέξουν τη δύναμή τους), ένα υπέροχο ταξίδι πίσω στην ιστορία, τότε που η Ευρώπη ήταν χωρισμένη σε δύο κόσμους, μια ελεγεία για όλους εκείνους τους ηττημένους της ιστορίας και την τόσο γοητευτική πίστη τους στην ύπαρξη ενός καλύτερου κόσμου! Η καλύτερη εδώ και πολλά χρόνια ταινία του Αγγελόπουλου!