Το ημερολόγιο ενός ρομαντικού ηδονοβλεψία (2007) (8 1/2 στα 10)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Θυμάσαι τον πρώτο σου έρωτα από τα σημάδια που άφησε μέσα σου; Θυμάσαι ότι ενηλικιώθηκες όταν έπαψες να θεωρείς ότι κανείς δε σε καταλαβαίνει και συμβιβάστηκες με την ιδέα ότι για να σε καταλάβουν πρέπει να βγεις λίγο από το καβούκι σου και να προσπαθήσεις να καταλάβεις και εσύ τους άλλους; Θες απλά να δεις την πιο παράξενη και όμορφη ταυτόχρονα ερωτική ιστορία –ίσως– της φετινής κινηματογραφικής σεζόν; Αν η απάντηση σε ένα από τα τρία παραπάνω ερωτήματα είναι καταφατική, τότε το Halam Foe είναι η ταινία που πρέπει να δεις!

ΥΠΟΘΕΣΗ

Στην επαρχιακή Σκωτία του σήμερα ένα παιδί πιο ευαίσθητο, πιο δυσλειτουργικό (συνήθως αυτά πάνε μαζί) από τα άλλα παρατηρεί τους άλλους ακόμα και στις πιο προσωπικές τους στιγμές και κλεισμένο στον εαυτό του θρηνεί τον πρόσφατο χαμό της μητέρας του. Τσαντισμένος με τον πατέρα του που βρήκε τόσο γρήγορα «αντικαταστάτρια» της μητέρας του αποφασίζει να φύγει για την πόλη… και εκεί αρχίζουν όλα.

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Η λίστα με τα πλεονεκτήματα της ταινίας είναι μεγάλη. Το σενάριο αφενός θίγει πολλά ζητήματα που απασχολούν σε θεωρητικό επίπεδο την επιστήμη της ψυχολογίας (οιδιπόδειο, εσωστρέφεια, εφηβεία και αμφισβήτηση της πατρικής εξουσίας κλπ.), αφετέρου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή από την αρχή ως το τέλος της ταινίας. Η σκιαγράφηση των χαρακτήρων είναι πολύ καλή, αποφεύγοντας ωραιοποιήσεις και ασπρόμαυρες (καλός-κακός) απλουστεύσεις.

Οι ήρωες της ταινίας (εξαιρετικό casting και χημεία μεταξύ του πρωταγωνιστικού διδύμου) μοιάζουν ως γείτονες της διπλανής πόρτας, με τα πάθη και τα μυστικά τους. Στο επίκεντρο φυσικά είναι ο τρόπος που βιώνει την ενηλικίωση ο κεντρικός ήρωας, αυτός ο ιδιαίτερος και άκρως συμπαθής «ηδονοβλεψίας» της ταινίας. Όπως αυτός παρατηρεί τους άλλους να γδύνονται, έτσι και εμείς νιώθουμε σα να βλέπουμε αυτόν να ξεγυμνώνει τον εσωτερικό του κόσμου ενώπιόν μας, συμπάσχουμε μαζί του και εμμέσως απενοχοποιούμε την εισβολή στον προσωπικό πυρήνα της ύπαρξης των άλλων που αυτός πραγματοποιεί.

Ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας είναι και η εξαιρετική μουσική της. Δε συνοδεύει απλά τις σκηνές του έργου, ντύνοντας τα φωτεινά (για βρετανική ταινία) αστικά πλάνα Εδιμβούργου και τις αντιδράσεις του προσώπου του πρωταγωνιστή της, αλλά (πράγμα σχετικά σπάνιο) προσθέτει στην ταινία! Το άλλο δυνατό χαρτί της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστής της, ο Jamie Bell, το ντροπαλό ασχημόπαπο που έγινε κύκνος στο απόλυτο success story, το Billy Eliot. Εδώ μεγάλωσε και ωρίμασε και ερμηνευτικά, εγγράφοντας για το μέλλον.

Το Halam Foe προβλέπω ότι θα είναι η πρώτη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της χρονιάς και αναμφίβολα από τις πιο γοητευτικά μη πολιτικά ορθές κινηματογραφικές επιλογές της σεζόν. Το Ευρωπαϊκό σινεμά στα καλύτερά του!

Αχ Εδιμβούργο, "Αθήνα του Βορρά" όπως σε ονομάζαμε στο σχολείο, εσύ και τα πάθη σου!