Μεγάλα μάτια (2014) (5 στα 10)

Υπόθεση
Η πραγματική ιστορία του Walter Keane που τη δεκαετία του 60 έγινε πλούσιος πουλώντας μαζικά (σε πάμπολα αντίτυπα και σε προσιτές τιμές) τους πίνακες που ζωγράφιζε η σύζυγός του Margaret, παρουσιάζοντάς τους ως δικούς του. 

Αξιολόγηση

Η ιστορία που διηγείται το Big Eyes, η νέα ταινία του Tim Burton, είναι συναρπαστική και μοιάζει να τα έχει όλα: άφθονο δράμα, αμερικανικό όνειρο (καλλιτέχνες που από τη φτώχεια πέσανε στα πολλά λεφτά), ένα κάλπικο success story, ψέματα και εξαπάτηση του κοινού, σύγκρουση συζύγων, εκβιασμούς, ηθικά διλήμματα και μια άκρως ενδιαφέρουσα δικαστική διένεξη. Όμως ας μου εξηγήσει κάποιος πώς με τέτοιο υλικό ο Tim Burton κατάφερε να κάνει μια μάλλον αδιάφορη ταινία!

Και δεν μιλάμε για τον οποιοδήποτε σκηνοθέτη αλλά για το μάγο των εικόνων του Χόλυγουντ! Κι όμως! Ο Tim Burton, φίλες και φίλοι, έκανε ταινία που ξεχνιέται με το που βγαίνεις από την αίθουσα! Το Big Eyes χωρίς να είναι κακό, είναι εντούτοις άνευρο και οι συγκρούσεις των ηρώων της ταινίας πάσχουν από δραματουργική ένταση και δεν πείθουν. Επίσης παρά την εξαιρετική ερμηνεία της Amy Adams οι χαρακτήρες των ηρώων του Burton εδώ μοιάζουν χάρτινοι. Η δε ερμηνεία του Christoph Waltz στο ρόλο του συζύγου είναι υπερβολική, σε στιγμές στα όρια της υστερίας.

O Burton εδώ είχε μια θαυμάσια ευκαιρία να αναπτύξει και να τονίσει την ψυχολογία του θύματος, που αργεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει αλλά όταν το συνειδητοποιήσει γίνεται συχνά τιμωρός. Νομίζω ότι την ευκαιρία αυτή ο αμερικανός δημιουργός δεν την αξιοποιεί επαρκώς. Δεν μας εξηγεί ικανοποιητικά γιατί η σύζυγος δέχτηκε να ζει στο ψέμα και γιατί έπαψε να το ανέχεται κάποια στιγμή. Ήταν ανασφαλής; Την τύφλωσε ο έρωτας και όταν αυτός πέρασε, εκείνη αποφάσισε να αλλάξει ρότα; Ποιο ακριβώς ήταν το turning point, το σημείο που την έκανε να πει το "ως εδώ και μη παρέκει". Με την απορία έμεινα.