Υπόθεση
Όταν δύο καλοί φίλοι, η Marie και ο Francis, συνάντησαν το Nicolas, ο έρωτας και για τους δύο ήταν κεραυνοβόλος. Ποιος όμως θα κερδίσει την καρδιά του, ειδικά όταν ο Nicolas είναι τόσο ερωτευμένος με τον εαυτό του;
Αξιολόγηση
Αν αφαιρέσεις από τον Kar Wai τα μοναδικά φωτισμένα κάδρα του και τις υπέροχα σκηνοθετημένες σιωπές και βλέμματα, τι μένει; Απλά το χρώμα! Αν φανταστείς το Kill Bill του Tarantino χωρίς το σπλάτερ χαβαλέ, τις μονομαχίες με το άφθονο κέτσαπ, τι μένει; Απλά ένα καλοσκηνοθετημένο βιντεοκλίπ παλιού τραγουδιού (σαν το υπέροχο Bang Bang στην εκτέλεση της Dalida). Ε... αυτό είναι οι Φανταστικές Αγάπες … απλά ένα βιντεοκλίπ με πολύ χρώμα και retro διάθεση!
... Και το σενάριο, που είναι το σενάριο;!
Αναγνωρίζω στον 20χρονο σκηνοθέτη της ταινίας, το Xavier Dolan, καλές προθέσεις, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι η δεύτερη αυτή ταινία του δεν είχε καμία ουσία και κανένα δραματικό υπόβαθρο. Ήταν μόνο επιφάνεια, μόδα και πόζα! Η αποτύπωση των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών του ήταν επιδερμική, η ανάπτυξη των χαρακτήρων του ελλιπέστατη, ενώ η ερωτική επιθυμία, βασική θεματική της ταινίας του έμοιαζε σαν βιντεοκλίπ mellowpop τραγουδιού.
Ο Dolan ήθελε να μιλήσει για το ανικανοποίητο στις ανθρώπινες σχέσεις, για το ναρκισσισμό και την αδυναμία των νάρκισσων να αγαπήσουν, για τον μονομερή έρωτα, για την ερωτική επιθυμία που όσο πιο δυνατή είναι, τόσο πιο δύσκολα (ή άγαρμπα) εκφράζεται, για την αμφισεξουαλικότητα, για το πόσο εύκολα πουλάς τους φίλους σου για ένα γκόμενο/α... Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να μιλήσει για πολλά πράγματα. Τόσα πολλά που απορώ τελικά γιατί δε λέει τίποτα τελικά, γιατί δεν ασχολήθηκε περισσότερο με την ιστορία και τους διαλόγους του, παρά μόνο με τα ρούχα και τα χρώματα.
Συνολικά μια χαμένη προσπάθεια από έναν όμως ομολογουμένως φέρελπι νέο σκηνοθέτη!
Όταν δύο καλοί φίλοι, η Marie και ο Francis, συνάντησαν το Nicolas, ο έρωτας και για τους δύο ήταν κεραυνοβόλος. Ποιος όμως θα κερδίσει την καρδιά του, ειδικά όταν ο Nicolas είναι τόσο ερωτευμένος με τον εαυτό του;
Αξιολόγηση
Αν αφαιρέσεις από τον Kar Wai τα μοναδικά φωτισμένα κάδρα του και τις υπέροχα σκηνοθετημένες σιωπές και βλέμματα, τι μένει; Απλά το χρώμα! Αν φανταστείς το Kill Bill του Tarantino χωρίς το σπλάτερ χαβαλέ, τις μονομαχίες με το άφθονο κέτσαπ, τι μένει; Απλά ένα καλοσκηνοθετημένο βιντεοκλίπ παλιού τραγουδιού (σαν το υπέροχο Bang Bang στην εκτέλεση της Dalida). Ε... αυτό είναι οι Φανταστικές Αγάπες … απλά ένα βιντεοκλίπ με πολύ χρώμα και retro διάθεση!
... Και το σενάριο, που είναι το σενάριο;!
Αναγνωρίζω στον 20χρονο σκηνοθέτη της ταινίας, το Xavier Dolan, καλές προθέσεις, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι η δεύτερη αυτή ταινία του δεν είχε καμία ουσία και κανένα δραματικό υπόβαθρο. Ήταν μόνο επιφάνεια, μόδα και πόζα! Η αποτύπωση των συναισθημάτων των πρωταγωνιστών του ήταν επιδερμική, η ανάπτυξη των χαρακτήρων του ελλιπέστατη, ενώ η ερωτική επιθυμία, βασική θεματική της ταινίας του έμοιαζε σαν βιντεοκλίπ mellowpop τραγουδιού.
ό,τι αξίζει στην ταινία είναι το Bang Bang τραγουδισμένο από την Dalida
Ο Dolan ήθελε να μιλήσει για το ανικανοποίητο στις ανθρώπινες σχέσεις, για το ναρκισσισμό και την αδυναμία των νάρκισσων να αγαπήσουν, για τον μονομερή έρωτα, για την ερωτική επιθυμία που όσο πιο δυνατή είναι, τόσο πιο δύσκολα (ή άγαρμπα) εκφράζεται, για την αμφισεξουαλικότητα, για το πόσο εύκολα πουλάς τους φίλους σου για ένα γκόμενο/α... Η αλήθεια είναι ότι ήθελε να μιλήσει για πολλά πράγματα. Τόσα πολλά που απορώ τελικά γιατί δε λέει τίποτα τελικά, γιατί δεν ασχολήθηκε περισσότερο με την ιστορία και τους διαλόγους του, παρά μόνο με τα ρούχα και τα χρώματα.
Συνολικά μια χαμένη προσπάθεια από έναν όμως ομολογουμένως φέρελπι νέο σκηνοθέτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου