Οκτωβρίου 15, 2010

Eat, Pray, Love (2010) (5 στα 10)


Υπόθεση
Πρόσφατα παντρεμένη, η συγγραφέας Liz Gilbert, νιώθει να την πνίγει ο γάμος της και αποφασίζει να πάρει διαζύγιο και να γυρίσει τον πλανήτη για να βρει τον εαυτό της.

Αξιολόγηση
Καλογυρισμένο, με τοπία-καρτποστάλ και λαμπερούς πρωταγωνιστές το Eat Pray Love βασίζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα best sellers των τελευταίων χρόνων παγκοσμίως. Οι σεναριογράφοι όμως που ανέλαβαν να μετατρέψουν το ομώνυμο βιβλίο σε σενάριο μοιάζουν να χάθηκαν σε κάποιες περιττές λεπτομέρειες του μυθιστορήματος κι έτσι η ταινία ενώ θέλει να πει πολλά, εντέλει καταλήγει να φλυαρεί (ξέφυγαν πολλές σκηνές από το ψαλίδι του μοντάζ), ενώ θέλει να είναι αστεία και χαριτωμένη, τελικά αυτό δεν της προκύπτει και σίγουρα κάποιοι θα τη βρουν γλυκανάλατη.

Το Eat, Pray, Love παρότι διαθέτει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα (εσωτερική αναζήτηση μετά από κρίση και φυγή μακριά) ως ταινία είναι επιδερμική και οι χαρακτήρες της είναι χάρτινοι και σα να μην έφτανε αυτό τους ακούς να ξεστομίζουν δήθεν βαθυστόχαστες ατάκες σα να επρόκειτο για σοφία αιώνων! Χειρότερο όλων η επαφή της πρωταγωνίστριας με τον ινδικό πολιτισμό, που είναι πραγματικά ανύπαρκτη και περιορίζεται σε διαλογισμό επιπέδου σχολής γιόγκα στη Σάντα Μπάρμπαρα (ή στην Αγία Βαρβάρα, αν προτιμάτε).


Είναι αλήθεια ότι η Τζούλια Ρόμπερτς είναι πολύ λαμπερή, καθρεφτίζει άριστα (όπως πάντα) όλα τα συναισθήματα των ηρωίδων που υποδύεται και φαίνεται ότι απολαμβάνει ιδιαίτερα τη συμμετοχή της σε αυτή την ταινία, αλλά αυτό δεν αρκεί καθόλου για να κάνει το Eat Pray Love κάτι παραπάνω από απλά μια αφορμή για να χαλαρώσεις στον καναπέ σου μπροστά στην τηλεόραση ένα βράδυ μετά τη δουλειά.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αλλά κι η πρωταγωνίστρια είναι ακόμα ανώριμη για νά έπαιζε σε μιά πιό σοβαρή ταινία . Η Τζούλια ΄Ρόμπερτς μόνο στην ΕΡΙΝ ΜΠΡΟΚΟΒΙΤΣ - ακτιβίστρια ενάντια στις Εταιρίες που δηλητηρίαζαν τη γή- μέ έπεισε κάπως. Οι άλλες ταινίες της είναι μέτριες ως ελαφρές. Ίσως και στη ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ - σαν καθηγήτρια που προσπαθεί να 'επαναστατικοποιήσει' τους φοιτητές της .
Φιλικά,
KOSTAS TRENT

europanos είπε...

Μου αρέσει πολύ η Julia Roberts τόσο ως γυναίκα όσο και ως ηθοποιός. Πιστεύω ότι είναι από αυτές τις ηθοποιούς που κάνουν ξεχωριστές με την παρουσία τους τις ταινίες στις οποίες πρωταγωνιστούν. Προφανώς δεν είναι του βεληνεκούς Μέριλ Στριπ, που έχει τη δυνατότητα να μετατρέψει μια μέτρια ή κακή ταινία σε ενδιαφέρουσα, αλλά θεωρώ ότι η Roberts είναι πολύ καλή ηθοποιός.

Το Mary Reilly το έχεις δει;! Εκπληκτικά παίζει!

Zuperman είπε...

Συμφωνώ με την κριτική, μη σου πω και χειρότερα. Ο δυτικός πολιτισμός δεν καταφέρνει παρά μόνο επιδερμικά να "πιάσει" τη σοφία της ανατολής. Highlight της ταινίας: οι ιταλικές μακαρονάδες και πίτσες!

europanos είπε...

@zuperman, φίλε, πήγα φέτος διακοπές στη Νάπολη και έφαγα πίτσα ναπολιτάνα στο Da Michele (antica pizzeria), εκεί που έτρωγε και η πρωταγωνίστρια της ταινίας και πρέπει να σου πω ότι ευγνωμονώ την ταινία που μου έδωσε το έναυσμα να ανακαλύψω αυτή την pizzeria! Αν σε βγάλει ο δρόμος σου εκεί, να πας οπωσδήποτε. Στην εσωτερική βιτρίνα του καταστήματος μάλιστα είναι σε περίοπτη θέση η φωτογραφία της Julia Roberts να τρώει πίτσα!