tag:blogger.com,1999:blog-326864777279732990.post8280172928660803678..comments2023-06-06T17:35:11.348+02:00Comments on Cineparmenos: Πάθος για το σινεμά, την τέχνη που συνδυάζει όλες τις τέχνες!: Hunger (2008) (7 στα 10)europanoshttp://www.blogger.com/profile/04053413177913461693noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-326864777279732990.post-31181285176175435152008-10-06T23:10:00.000+02:002008-10-06T23:10:00.000+02:00Kioy, εντάξει μπορεί να έχει ταλέντο ο τύπος, αλλά...Kioy, εντάξει μπορεί να έχει ταλέντο ο τύπος, αλλά το όλο σκηνικό ήταν λίγο μινιμαλιστικό, δεν μπορείς να πεις! Γυμνά σώματα, κελιά ή δωμάτια με τα απολύτως απαραίτητα έπιπλα, απορρίμματα και βρωμιά, κλομπ κλπ. Επίσης το μινιμαλιστικό αναφέρεται στην ελλιπή λεκτική επεξήγηση του τι βλέπει κάποιος να διαδραματίζεται (αν εξαιρέσεις το βασικό διάλογο της ταινίας). <BR/>Αυτά κατά βάση εννοούσα όταν έγραψα για μινιμαλιστική σκηνοθεσία. <BR/><BR/>Γενικά έχω την εντύπωση ότι ενθουσιάστηκες περισσότερο από εμένα με την ταινία, εγώ να σου πω την αλήθεια την ήθελα λιγότερο βίαιη και ωμή και περισσότερο πολιτική και διαχυτική (χάθηκαν λίγοι διάλογοι μεταξύ των κρατουμένων βρε αδερφέ!;). <BR/><BR/>Ξέρεις αυτός ο τύπος, ο McQueen, έχει στο παρελθόν γυρίσει πολλές μικρού μήκους, ασπρόμαυρες όλες, χωρίς διαλόγους! Σε μία από αυτές (Bear) δύο γυμνοί άντρες κοιτιούνται και στέκουν ο ένας απέναντι από τον άλλο ακίνητοι, αφήνοντας το θεατή να αναρωτιέται ως το τέλος αν αυτό που βλέπει είναι ερωτική σκηνή ή σκηνή δύο ανδρών που είναι έτοιμοι να επιτεθεί ο ένας στον άλλο!<BR/><BR/>Hmmm... δεν ξέρω, πάντως τέτοια αφηρημένα βλέπουν οι Αμερικάνοι από τον ευρωπαϊκό σινεμά και μας κράζουν!europanoshttps://www.blogger.com/profile/04053413177913461693noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-326864777279732990.post-81809804185157422882008-10-06T00:33:00.000+02:002008-10-06T00:33:00.000+02:00Ειναι μια πολύ δυνατή ταινία, όπως τα λες για την ...Ειναι μια πολύ δυνατή ταινία, όπως τα λες για την δυναμική των σκηνών! <BR/><BR/>Σε αυτό που διαφωνώ λίγο είναι το μινιμαλιστικό στοιχείο. Νομίζω ότι ο McQueeb εξάντλησε κάπως το θέμα του με μια επιδειξιομανία του ταλέντου του στην οπτικοποίηση. Χωρίς ωστόσο αυτό να μειώνει τις αριστουργηματικές εικόνες που έπλασε... Στα συν αυτός ο δεκάλεπτς(κοντά στα είκοσι) και διάλογγος που αποδεικνύει την δύναμη της ταινίας να "μιλήσει" με περισσότερους από δύο τρόπους.,..kioyhttps://www.blogger.com/profile/08032527835391623796noreply@blogger.com